شاعر : غلامرضا سازگار نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل
وقتی به طـوس جا به کنار تومیکنم احساس وصل حق به جوار تومیکنم
دربـیـن خـلـق ازهـمـه با آبـرو تـرم چون کـسب آبـروزغـبـار تو میکنم
یکحـج به نـامۀ عـمـلم ثبت میشود با هـرقـدم که روبه دیـار تومیکـنم
با اشک خـجـلـت آمدهام در حـریم تو این است گـوهری که نـثار تومیکنم
بریـازده امـام چـو دلـتـنـگ میشـوم مـیآیـم و طـواف مـزار تـو مـیکـنـم
احـسـاس میکـنـمکه مـیـان مـلائـکـم آن لحـظهای که جا به کنارتومیکنم
تابوی گل بگـیـرم وعـطری پراکـنم خـارم ولـی هـوای بـهـارتومـیکـنـم
دردیدهام حـقـیقـت حق جـلـوه میکند چون با خـیال،سـیر عـذار تو میکنم
من«میثمم»که درهمهجا یا اباالحسن مــدح تـو ونـیـا و تـبـارتـومـیکـنـم